از زمان گسترش دنياي شبكه‌هاي كامپيوتري، سازمان‌ها و شركت‌ها به دنبال يك شبكه ايمن و سريع گشته‌اند.
تا مدتي قبل شركت‌ها و سازمان‌هايي كه اطلاعات زيادي براي انتقال داشتند از خطوط Leased و شبكه‌هاي WAN بهره مي‌بردند. شبكه‌هاي ISDN (با سرعت 128كيلوبايت بر ثانيه) و OC3 (با 155مگابايت بر ثانيه) بخشي از شبكه WAN هستند.
اين شبكه‌ها مزيت‌هاي زيادي نسبت به اينترنت دارند ولي گسترش و نصب آن‌ها بسيار گران‌قيمت و وقت‌گير است.
افزايش محبوبيت و فراگيري اينترنت بعضي از سازمان‌ها را به استفاده از انترانت كشاند. در اين بين استفاده از شبكه‌هاي مجازي اختصاصي (VPN) مطرح شد.
اصولاً VPN يك شبكه اختصاصي است كه از يك شبكه عمومي مانند اينترنت براي ايجاد يك كانال ارتباطي مخصوص بين چندين كاربر و دسترسي به اطلاعات بهره مي‌برد.
بهره بردن VPN از شبكه‌هاي عمومي مسافت را بي‌معني مي‌سازد، امنيت را بالا مي‌برد و دردسر‌هاي استفاده از پروتكل‌هاي مختلف را كاهش مي‌دهد.
مثال خوبي مي‌توان براي توضيح VPN مطرح كرد. چند جزيره كوچك و مستقل از هم را در اقيانوسي در نظر بگيريد. در اينجا جزيره‌ها نقش مراكزي را ايفا مي‌كنند كه ما قصد اتصال آن‌ها به يكديگر را داريم. اقيانوس هم مي‌تواند يك شبكه عمومي مانند اينترنت باشد.
براي رفت و آمد از جزيره‌اي به جزيره ديگر مي‌توان از قايق‌هاي موتوري كوچك استفاده كرد. البته استفاده از اين قايق‌ها بسيار وقت‌گير و البته ناامن است. هر كس از جزيره‌هاي ديگر مي‌تواند رفت و آمد شما را مشاهده كند. از اين رو مي توان قايق را به استفاده از وب براي ايجاد ارتباط بين دو مركز تشبيه كرد.
فرض كنيد كه بين جزيره‌ها پل‌هايي ساخته شده‌است. استفاده از اين پل‌ها به مراتب بهتر از روش قبلي است. البته اين روش نيز بسيار گران قيمت است و از ايمني كافي برخوردار نيست. اين روش را نيز مي‌توان به استفاده از خطوط Leased تشبيه كرد.
حال استفاده از VPN را به صورت يك زيردريايي كوچك و سريع فرض كنيد. رفت و آمد با اين زيردريايي بسيار سريع و آسان است. از طرفي رفت و آمد شما كاملأ دور از چشمان همه انجام مي‌‌شود.
- ۳ بازديد
- ۰ نظر